Αναρτήσεις

ΤΡΟΦΉ ΓΙΑ ΣΚΈΨΗ

  Disclaimer : Επειδή ξέρω ότι δεν σας είχα συνηθίσει έτσι, αλλά επειδή με τόσα που ακούω κι εγώ τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο και για να μην πάω και ρίξω κάνα φουρνέλο προς πάσα κατεύθυνση, προετοιμαστείτε για αρθράκι ανάλογο του τελευταίου. Και πάλι, ξαναλέω, αν συνεχίσεις μην πεις δεν στα έλεγα. Κλείσ’το τώρα και τράβα να ξεκινήσεις καμιά σειρούλα NETFLIX . Φύγαμε μπας και τα βγάλω από μέσα μου.      Συνήθιζα να παίρνω έναυσμα από διάφορα γεγονότα της καθημερινότητας μου και να παράγω διαμαντάκια, αλλά έχουμε τελευταία τόση επικαιρότητα που, διάολε, αν μη τι άλλο με βάζει σε σκέψεις. Στο μπλέντερ λοιπόν ξανά δυο φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους πράγματα, αλλά φυσικά η Candy σας είναι εδώ για να σας οδηγήσει από το χεράκι να βρείτε άκρη μέσα από αυτό το κουλουβάχατο. Στο δικό μου μυαλό λοιπόν, τα ακόλουθα μια χαρά συνδέονται – ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ, ΦΙΛΕ -  κι αφού πέταξα από το παράθυρο κάθε παράπονο σας με αυτή τη φράση, εξηγώ.         Πριν μερικές ημέρες έσκασε μια πολύκροτη υπόθεση

ΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΗΣ ΓΗΣ

       Δεκέμβριος. Ο μήνας που συνήθως πολλοί από εμάς κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, τα πάνω τα κάτω, τα όμορφα και τα άσχημα. Πετάμε στο καλάθι των αχρήστων τη λίστα της περασμένης χρονιάς και ετοιμάζουμε περιχαρείς την επόμενη, μόνο και μόνο για να επαναλάβουμε σχεδόν τα πάντα από αυτά που θέλαμε να κάνουμε και την προηγούμενη χρονιά, αλλά δυστυχώς... έμειναν πίσω. Ννναι. Επειδή, όμως η δική μου λίστα είναι πάντα μα πάντα η ίδια και άκρη δεν βγάζουμε κάθε τέλος του χρόνου, φέτος είπα να κάνω έναν πιο ουσιαστικό απολογισμό, μπας και αντί να χάσω εγώ κάνα κιλό, κερδίσει έστω κι ένας από σας εκεί έξω ένα καθαρό πεντάλεπτο ενδοσκόπησης. Για να μην πείτε ότι δεν σας τα έλεγα μετά, να έχετε υπόψη ότι το ακόλουθο δεν είναι για όλες τις βαρυστομαχιασμένες από τα χριστουγεννιάτικα τραπέζια κοιλίτσες σας, οπότε άμα μπήκατε για ψιλοκουβέντα ΟΞΩ ΡΕ! - εννοώ μπορείτε ευγενικά να κλείσετε αυτό το πόστ. Ευχαριστώ. Ξεκινάμε.      2021. Μια χρονιά μέσα στην οποία υπήρξαν 15 καταγεγρα

ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ

 Είμαι βέβαιη πως δεν έλλειψε από τον τοίχο ή από τη μέρα σου ένα καινούριο άρθρο από τούτο δω το ρημάδι, αλλά αν είσαι παιδί της γενιάς μου θα με καταλάβεις, οπότε μείνε λίγο για να πούμε μερικά πραγματάκια.  Αφορμή για το ακόλουθο, το οποίο βασίζεται σε επίκαιρα γεγονότα, είναι η απορία ενός δημοσιογράφου στο ραδιόφωνο σε σχέση με την άποψη ενός εφήβου για δύο θανάτους που συνέβησαν την ίδια ημέρα, αλλά δεν συνδέονται με κανένα τρόπο.  Αν έκανες τη βόλτα σου στα social αυτές τις μέρες, σίγουρα κατάλαβες για τι πράγμα μιλάω, αλλά για τους λίγους θα πω μερικά πράγματα, για να τοποθετηθούμε όλοι στην ίδια σελίδα κι έπειτα να αρχίσω να επιχειρηματολογώ επάνω στο γιατί ενώ η απορία (θα παραθέσω παρακάτω) του κυρίου δημοσιογράφου φαντάζει απόλυτα λογική, στην πραγματικότητα έχει μια άριστη εξήγηση.   2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021 Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από αναρτήσεις για το θάνατο του τράπερ Mad Clip σε τροχαίο δυστύχημα στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Η γενιά Ζ βυθίζεται στο πένθος, χ

FREEDOM PASS

DISCLAIMER : Το ακόλουθο άρθρο δεν έχει πολιτικοποιημένη, επιθετική, επικριτική ή εν γένει άλλου είδους αρνητική χροιά και θα επιδιώξω να παραμείνει όσο το δυνατόν αντικειμενικότερο και ουδέτερο. ΞΕΚΙΝΑΜΕ. Το ακόλουθο είναι απόρροια των όσων ανακοινώθηκαν μόλις πριν μερικές ώρες από την κυβέρνηση σε σχέση με τα ειδικά ‘’προνόμια’’ για όσους πολίτες επιλέξουν να κάνουν το εμβόλιο κατά του κορονοϊού. Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, δίνεται μια οικονομική παροχή σε νέους 18 έως 25 ετών με την προϋπόθεση να έχουν κάνει ή πρόκειται να κάνουν την πρώτη δόση του εμβολίου με σκοπό να ‘’χαρούν’’ όπως ειπώθηκε την ελευθερία τους (την οποία στερήθηκαν) με ασφάλεια. Πέρα από αυτό θα θεσμοθετηθεί διπλό   καθεστώς εξυπηρέτησης στην εστίαση (το οποίο θα είναι στην ευχέρεια του μαγαζάτορα να αποφασίσει αν θα εξυπηρετεί και μη εμβολιασμένους πελάτες), όπως επίσης και για άλλους χώρους πολιτισμού και διασκέδασης (θέατρα, συναυλίες κτλ). Πέρα από το γεγονός του ασχολίαστου βίντεο που συνόδευε την παρ

ΌΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ...

  Φίλοι αναγνώστες, το ξέρω... είμαι απαράδεκτη! Χάθηκα κι έριξα μαύρη πέτρα. Τι τα θες, κάτι η δουλειά, κάτι το διάβασμα, κάτι που γίνηκα κι εγώ 25 χρονών κοπελάρα... Δύσκολη η ζωή και πολυάσχολη. Αλλά επέστρεψα και εύχομαι να σας αποζημιώσω με το ακόλουθο. Πάμε λοιπόν! Αφορμή για το παρακάτω τρυφερό παραλήρημα, όπως και για όλα τα προηγούμενα, είναι αφενός μια απόφαση που πήρα (δεν θα σας αποκαλύψω τι), που θεωρώ θα κάνει την ζωή μου πολύ - πολύ καλύτερη στο μέλλον και από την άλλη διάφορες αντιδράσεις - κινήσεις των οποίων έγινα αποδέκτης στα γενέθλια μου και πραγματικά με έκαναν να νιώσω πολύ όμορφα και να κατανοήσω σε βάθος μια φράση που  μου έχει χαρίσει ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος.  Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τη φράση, για να σας κατατοπίσω και περί τίνος πρόκειται να μιλήσουμε. Αυτός, λοιπόν, ο πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, πορεύεται στη ζωή του και προσπαθεί να με βάλει εμένα στην ίδια φιλοσοφία, ακολουθώντας την παρακάτω φράση ''Να κάνεις αυτό που σου έρχεται αυθόρ

ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ...

Αφορμή για το ακόλουθο, αποτέλεσε αυτή τη φορά μια από τις πιο ευχάριστες στιγμές του τελευταίου διαστήματος. Βρέθηκα, λοιπόν, πρόσφατα με μια παρέα ( εννοείται τηρώντας τα μέτρα) και πιάσαμε μια από εκείνες τις ανασκοπηστικές συζητήσεις του τύπου ‘’θυμάσαι τότε που έγινε εκείνο;’’. Και ανάμνηση την ανάμνηση ανακαλύπταμε όλο και πιο άβολες στιγμές που μας έκαναν να γελάσουμε δυνατά και χάραξαν τις στιγμές αυτές στο μυαλό μας. Το αξιοσημείωτο με όλο αυτό ήταν φυσικά, πέρα από τους τόνους άπειρής χαζομάρας που διέπει τέτοιου είδους συζητήσεις (και την εκάστοτε παρέα αντίστοιχα) ο αριθμός των στιγμών που βρήκαμε για να αναπολήσουμε. Και με δεδομένο ότι την συγκεκριμένη παρέα την συναναστρέφομαι λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, εξεπλάγην συνειδητοποιώντας πόσα πολλά έχουμε ‘’χωρέσει’’ σ’ αυτό το διάστημα. Έτσι, αργότερα, όταν έμεινα μόνη και ήρεμη μου ήρθε η παρακάτω συλλογιστική, την οποία και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας. Οπότε... πάμε να δούμε τι μεγάλη σοφία μπορεί να μου κατέβηκε τού

ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ...

Βιβλίο. Παρ' το στα χέρια σου. Χάιδεψε το ιδιαίτερο εξώφυλλο. Μύρισέ το, φυλλομέτρησέ το, θαύμασέ το. Κι έπειτα, άνοιξε το και χώσε τα μούτρα σου μέσα, μπας και ξεστραβωθείς και το μυαλό σου μπορέσει να ολοκληρώσει μια πρόταση.  Το ακόλουθο δεν είναι μνεία στα βιβλία, αλλά, όπως κι όλα τα προηγούμενα  εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός το οποίο με έκανε να χαμογελάσω και ικανοποίησε τη μικρή σπασίκλα που κρύβω μέσα μου. Ξεκινώ... ¨ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ... Ήμουν, λοιπόν, κάμποσο καιρό πριν μια βόλτα στο πάρκο με το έτερον ήμισυ και πετυχαίνουμε τυχαία διερχόμενο γνωστό στην ηλικία μας (έχει σημασία το 25-35 θα εξηγήσω). Μετά την καθιερωμένη ''ψιλοκουβέντα'' και με δεδομένη την άπειρη επικαιρότητα (λόγω ιού) ξεκίνησε μια σχεδόν ιεροτελεστική κουβέντα επί των πολλών τεκτενόμενων στην πολυτάραχη εποχή μας ή οποία πέρασε από διάφορα στάδια (πολιτική, υγεία, οικονομία, κοινωνία, θρησκεία κτλ) με κεντρικό άξονα όσα μας συμβαίνουν τελευταία. Όλα καλά κι όμορφα, και εκφρασμ