ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ...

Βιβλίο. Παρ' το στα χέρια σου. Χάιδεψε το ιδιαίτερο εξώφυλλο. Μύρισέ το, φυλλομέτρησέ το, θαύμασέ το. Κι έπειτα, άνοιξε το και χώσε τα μούτρα σου μέσα, μπας και ξεστραβωθείς και το μυαλό σου μπορέσει να ολοκληρώσει μια πρόταση. 

Το ακόλουθο δεν είναι μνεία στα βιβλία, αλλά, όπως κι όλα τα προηγούμενα εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός το οποίο με έκανε να χαμογελάσω και ικανοποίησε τη μικρή σπασίκλα που κρύβω μέσα μου. Ξεκινώ...

¨ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ...

Ήμουν, λοιπόν, κάμποσο καιρό πριν μια βόλτα στο πάρκο με το έτερον ήμισυ και πετυχαίνουμε τυχαία διερχόμενο γνωστό στην ηλικία μας (έχει σημασία το 25-35 θα εξηγήσω). Μετά την καθιερωμένη ''ψιλοκουβέντα'' και με δεδομένη την άπειρη επικαιρότητα (λόγω ιού) ξεκίνησε μια σχεδόν ιεροτελεστική κουβέντα επί των πολλών τεκτενόμενων στην πολυτάραχη εποχή μας ή οποία πέρασε από διάφορα στάδια (πολιτική, υγεία, οικονομία, κοινωνία, θρησκεία κτλ) με κεντρικό άξονα όσα μας συμβαίνουν τελευταία. Όλα καλά κι όμορφα, και εκφρασμένα μέσα στα πλαίσια μια πολιτισμένης συζήτησης μορφωμένων ανθρώπων... Και απ' ότι έμελλε να ανακαλύψω, πολύ πιο μορφωμένων απ' όσο νόμιζα. 

Διότι, μέσα από την ροή της κουβέντας, ανακάλυψα ότι υπάρχουν ακόμα στη δική μας εποχή νέοι άνθρωποι οι οποίοι παρόλη την ξεκάθαρα ομαλή συμπόρευση με την πραγματικότητα του 21ου αιώνα (τεχνολογία, εξέλιξη, ταχύτητα) και παρά την αρκετά πολυάσχολη καθημερινότητα που μπορεί να αντιμετωπίζουν, βρίσκουν το χρόνο να εντρυφήσουν στην ανάγνωση και την αναζήτηση της πληροφορίας μέσα απο επιστημονικές πηγές, αρχαίους κλασσικούς, και γενικά ασχολούνται με πάθος με το να εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα, αυξάνοντας τις προσλαμβάνουσες τους και εξετάζοντας τες περισσότερο από όσο διαρκεί η παρουσία μια ανάρτησης στο χρονολόγιο του ''φατσοβιβλίου''. 

Συμφωνούσα, διαφωνούσα με τις ιδέες και τις απόψεις του δεν είχε σημασία. Σημασία είχε ότι από το πουθενά γεννήθηκε μια σε βάθος ανάλυση του προκείμενου θέματος με έκθεση ολοκληρωμένων επιχειρημάτων και από τις δύο πλευρές και παραγωγικό διάλογο ο οποίος, άμα τη λήξη του, το λιγότερο που αποτέλεσε για το δικό μου μυαλό ήταν τροφή για σκέψη.

ΌΤΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΞΑΝΑ ΝΟΗΜΑ

Εκεί που θέλω να καταλήξω με όλο το παραπάνω είναι πόσο πολύ βοηθάει το διάβασμα (εντάξει ας μην είναι βιβλίο... αλλά αν δεν παινέψει κανείς το σπίτι του τα ξέρετε τώρα...) στη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας με εμπεριστατωμένη άποψη την οποία μπορεί το άτομο  να στηρίξει και και παραθέσει χωρίς φωνές και ''βαβούρα''. 

Και πως ακόμα και στην δική μας πολυτάραχη εποχή που τα κοινωνικά δίκτυα έχουν καταντήσει κάλαθος για τα άχρηστα του καθενός. Στην δική μας εποχή που τα επιχειρήματα και ο διάλογος ή τουλάχιστον η υγιής αντιπαράθεση δίνουν τη θέση τους στις φωνές και τη βία. Στην εποχή που η ουσία θυσιάζεται για το φανταχτερό του περιτυλίγματος, είναι λόγος να χαμογελάει κανείς όταν υπάρχουν εκεί έξω μυαλά τόσο ανοιχτά, όμορφα και συγκροτημένα όπως του φίλου μας στο πάρκο... 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1ο: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!!!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2ο: Πριν μιλήσεις, μάθε να ακούς... Οι πιο εκκωφαντικές σκέψεις δημιουργούνται στο μυαλό σου όταν είσαι σιωπηλός με τον εαυτό σου και σε ακούς να διαβάζεις στη σιωπή!

Candy