ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ

 Είμαι βέβαιη πως δεν έλλειψε από τον τοίχο ή από τη μέρα σου ένα καινούριο άρθρο από τούτο δω το ρημάδι, αλλά αν είσαι παιδί της γενιάς μου θα με καταλάβεις, οπότε μείνε λίγο για να πούμε μερικά πραγματάκια. 

Αφορμή για το ακόλουθο, το οποίο βασίζεται σε επίκαιρα γεγονότα, είναι η απορία ενός δημοσιογράφου στο ραδιόφωνο σε σχέση με την άποψη ενός εφήβου για δύο θανάτους που συνέβησαν την ίδια ημέρα, αλλά δεν συνδέονται με κανένα τρόπο. 

Αν έκανες τη βόλτα σου στα social αυτές τις μέρες, σίγουρα κατάλαβες για τι πράγμα μιλάω, αλλά για τους λίγους θα πω μερικά πράγματα, για να τοποθετηθούμε όλοι στην ίδια σελίδα κι έπειτα να αρχίσω να επιχειρηματολογώ επάνω στο γιατί ενώ η απορία (θα παραθέσω παρακάτω) του κυρίου δημοσιογράφου φαντάζει απόλυτα λογική, στην πραγματικότητα έχει μια άριστη εξήγηση.  

2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από αναρτήσεις για το θάνατο του τράπερ Mad Clip σε τροχαίο δυστύχημα στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Η γενιά Ζ βυθίζεται στο πένθος, χάνοντας ένα σύγχρονο celebrity. Λίγες ώρες αργότερα ανακοινώνεται στα ίδια μέσα ο θάνατος του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη σε ηλικία 96 ετών. Ολόκληρη η χώρα κηρύσσεται σε τριήμερο πένθος για να τιμήσει τη μνήμη του. Στο σημείο αυτό, πρέπει να παραθέσω (όπως περίπου τη θυμάμαι) την απορία του κυρίου δημοσιογράφου για την ερώτηση που έθεσε μόλις του ανακοινώθηκαν οι δύο θάνατοι ένας έφηβος ''Ήταν στο ίδιο αυτοκίνητο;''. Κοτσάνα ολκής αν ρωτήσετε τον κύριο δημοσιογράφο που το σχολίασε με στόμφο, λες και κάθε δεκαπεντάχρονο που ακούει τραπ έχει στα υπόψη του ποιός είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, τι έχει κάνει σαν καλλιτέχνης (και πολιτικό πρόσωπο, αλλά αυτό είναι κουβέντα για ένα άλλο άρθρο) και να συγκλονιστεί με το θάνατό του. Ε λοιπόν δεν του καίγεται καρφί. 

Λυπηρό; Ίσως να ήταν, σε μια χώρα η οποία προσπαθεί και επενδύει στο να χτίσει για τους νέους της γερές βάσεις στο παρελθόν για να μπορούν να έχουν ένα όμορφο μέλλον. Πως όμως έχεις την απαίτηση κύριε δημοσιογράφε να υπάρχουν έστω και στοιχειώδεις γνώσεις αυτού του είδους στη χώρα μας όπου αφενός το σχολείο είναι το αναγκαίο κακό για να φτάσεις στα 22 σου περίπου να σε πούνε ''σπουδαγμένο'', με ατελείωτες ώρες στείρας αποστήθισης απαρχαιωμένες μεθόδους και εκπαιδευτικούς, παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για την πνευματική ανάπτυξη και ανάταση και ουδεμία όρεξη για να μεταλαμπαδεύσουν τις όποιες γνώσεις κατέχουν στις επόμενες γενιές; Από την ώρα που θα μπεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το μόνο που σε μαθαίνουν άχρωμοι 60χρονοι είναι να παπαγαλίζεις και να συμπιέζεσαι στα κουτάκια που εκείνοι έφταιξαν για 'σένα. Οι ώρες για δημιουργία είναι ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες και κανείς δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί με εθνικές εορτές, επετείους, εκδηλώσεις και λοιπά. 

Όσο δε για τη σύγχρονη ιστορία, την οποία με ντροπή παραδέχομαι πως κι εγώ σε μεγάλο βαθμό αγνοώ, ήταν πάντα στην τελευταία τάξη (γ' γυμνασίου και λυκείου) στην οποία τρέχαμε και δε φτάναμε και ποτέ δεν μαθαίναμε τα ουσιώδη. Όποιου του άρεσε και τον ένοιαζε έπρεπε μόνος να ψάξει, να ρωτήσει να μάθει. Μα ακόμα κι έτσι σε μια χώρα που είναι απ' τη δημιουργία της διχασμένη, που να βρεις το γεγονός ανάμεσα στις γνώμες, τις απόψεις, τα μίση και τα πάθη του καθένα. Αν μεγάλωνες σε τέτοιο σπίτι τα άκουγες έτσι. Αν μεγάλωνες σε άλλο αλλιώς. Κι άντε να βγάλεις άκρη. Οπότε ποιος να σου μάθει, κύριε δημοσιογράφε το Θεοδωράκη, το Χατζηδάκη; Ποιος θα σου πει για όλους τους λαμπρούς που έβγαλε ετούτη η χώρα και γιατί; Αφού εκείνη δεν αφήνει κανένα περιθώριο να γίνεις σαν κι αυτούς. Συνθέτες, μουσικοί, ποιητές, ζωγράφοι. Ποιο το νόημα. Εδώ είναι η γη που η τέχνη πεθαίνει. Όπότε μην παραπονιέσαι που το παιδί σου δεν είδε δεν έμαθε δεν άκουσε. Όταν εσύ του τσακίζεις τα όνειρα με τη στενομυαλιά σου, μην απορείς που είναι αδιάφορο σ' όλα αυτά που για 'σένα ήταν πραγματικότητα. 

ΤΡΑΠ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΙΚΗ

Κι ερχόμαστε στο άλλο που προκύπτει, αυτή τη φορά από την απορία του εφήβου. Εύλογα θα συγχιστεί και θα συνδέσει τους δυό θανάτους, μιας κι αγνοεί τον Μίκη και κάθε Μίκη αυτής της χώρας. Εδώ θα μας βοηθήσει λιγάκι η χημεία. Απ' όσο γνωρίζω, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι καλωδιωμένος να διαλέγει τον εύκολο δρόμο για να σε προστατεύει από τις ''κακοτοπιές'' (εδώ μπορεί να πέφτω σε σφάλματα, αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα ας σχολιάσει). Έτσι, όπως ας πούμε εύκολα ωθεί κάποιον στο αλκοόλ για να ξεπεράσει κάποιο πρόβλημα (να ξεχαστεί που λέμε) αντί να το κουβεντιάσει, να σκεφτεί, να κοπιάσει να βρει τη λύση, με τον ίδιο τρόπο θα διαλέξει για τη διασκέδασή του οτιδήποτε πιο εύπεπτο. Εύκολοι στίχοι, ανούσιες μελωδίες, αδιάφορα μπιτ. λογικό. Πιο εύκολα παραγγέλνεις μπέργκερ παρά κάνεις γεμιστά και είναι και πιο νόστιμο. Το ποιό σου κάνει καλό στην υγεία όμως δεν συνδέεται πάντα με την ευκολία. Έτσι και με την τέχνη. Αφού δεν τα μαθαίνει στο σχολείο, η μόνη λύση για να αποκτήσει κάποιος έφηβος σήμερα επαφή με οτιδήποτε εμείς ονομάζουμε κλασσικό, ποιοτικό, ή ότι άλλο είναι να είναι καλότυχος και να βρεθεί σε σπίτι με γονείς που ενδιαφέρονται να του δείξουν μερικά πράγματα και έπειτα να το αφήσουν να διαλέξει το δρόμο που θέλει. 

ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ 1ο : Αν θέλεις το παιδί σου να μην παρασύρεται από τον περιστασιακό σασυρμά, φρόντισε να του δειξεις ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Το μυαλό του είναι ανοιχτό για να δεχτεί όλες της πληροφορίες, αρκεί να του τις δώσεις με αγάπη και να του δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι να του μάθεις μερικά πράγματα παραπάνω. Αν αδιαφορείς εσύ, θα αδιαφορήσει κι εκείνο. Για όλα. Και μην περιμένεις πως ότι εσύ θεωρείς σημαντικό, επειδή το έζησες περισσότερο και ήταν η πραγματικότητά σου θα ειναι και για εκείνο. Αν θες να μην γίνεται ρεζίλι, πες του πέντε πράγματα, όπως έγιναν όμως, όχι όπως τα θες. 

ΣΥΜΠΈΡΑΣΜΑ 2ο : Πάλεψε να μπορέσει αυτή η χώρα να σταματήσει να παράγει μορφωμένους απαίδευτους. Σημασία δεν έχουν μόνο οι καλοί βαθμοί ή τα πτυχία. Σημασία έχει να ξέρει κανείς πράγματα που θα τον βοηθήσουν να έχει όχι μόνο πλούσιο βιογραφικό, αλλά και πλούσια ψυχή. Ίσως έτσι, δούμε όλοι μας κάποτε καλύτερες μέρες. Ως τότε κλάφτη τη ρωμιοσύνη και όλη την ανθρωπότητα. 

-Candy