Βιβλίο. Παρ' το στα χέρια σου. Χάιδεψε το ιδιαίτερο εξώφυλλο. Μύρισέ το, φυλλομέτρησέ το, θαύμασέ το. Κι έπειτα, άνοιξε το και χώσε τα μούτρα σου μέσα, μπας και ξεστραβωθείς και το μυαλό σου μπορέσει να ολοκληρώσει μια πρόταση.  Το ακόλουθο δεν είναι μνεία στα βιβλία, αλλά, όπως κι όλα τα προηγούμενα  εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός το οποίο με έκανε να χαμογελάσω και ικανοποίησε τη μικρή σπασίκλα που κρύβω μέσα μου. Ξεκινώ... ¨ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ... Ήμουν, λοιπόν, κάμποσο καιρό πριν μια βόλτα στο πάρκο με το έτερον ήμισυ και πετυχαίνουμε τυχαία διερχόμενο γνωστό στην ηλικία μας (έχει σημασία το 25-35 θα εξηγήσω). Μετά την καθιερωμένη ''ψιλοκουβέντα'' και με δεδομένη την άπειρη επικαιρότητα (λόγω ιού) ξεκίνησε μια σχεδόν ιεροτελεστική κουβέντα επί των πολλών τεκτενόμενων στην πολυτάραχη εποχή μας ή οποία πέρασε από διάφορα στάδια (πολιτική, υγεία, οικονομία, κοινωνία, θρησκεία κτλ) με κεντρικό άξονα όσα μας συμβαίνουν τελευταία. Όλα καλά κι όμορφα, και εκφρασμ

Σπέσιαλ, γιορτινό και φυσικά προϊόν, όπως πάντα, των αγαπημένων μας απλών, καθημερινών γεγονότων που ενέπνευσαν εν γένει τούτο εδώ το blog. ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ... Φέτος τις γιορτές έγινα αποδέκτης του πιο απροσδόκητου δώρου που θα  μπορούσαν να μου έχουν χαρίσει. Την έκπληξη έκανε ο ιδιοκτήτης του καφέ που με προμηθεύει καθημερινά με την απαραίτητη πλέον δόση καφεΐνης πριν τη δουλειά. Αυτός ο ευγενέστατος άνθρωπος (άγνωστος κατά τα άλλα) χωρίς κανένα προφανή λόγο και με οργάνωση που ομοίαζε με μυστική αποστολή, λίγο πολύ μου χάρισε ένα πακέτο καφέ απ' το αγαπημένο μου χαρμάνι ''έτσι για τα Χριστούγεννα''.  Κ ι ήταν, αυτή, ίσως μια από τις καλύτερες στιγμές των φετινών γιορτών. Τίποτα το σπουδαίο ή φανταχτερό το δώρο από μόνο του (τι του κοστίζει θα σκεφτεί κάποιος) μα... δεν συγκρίνεται με τίποτα η μαγεία της στιγμής που σου χαρίζει ένα αντικείμενο η μια φράση κάποιος ο οποίος σου είναι κατά τα άλλα άγνωστος. Κάποιος περαστικός, ο άνθρωπος που σου δίνει κ